-

Weekend mogę uznać za udany. Może nie poszło po mojej myśli ale przecież dostałem dwa warunki. Jeden został przez nas oboje złamany w pewnym momencie. Podczas rozmowy zapytałem co z drugim? Odpowiedz brzmiała "Bo nie". dodatkowym wytłumaczeniem było że jeśli dostane wyjaśnienie izterpretuje to w taki sposób w jaki będę chciał. Taka odpowiedz w zupełności mi wystarczyła. Z biegiem rozmowy wszystko stało się jasne. Wszystko zaczeło układać się w tak jasną całość. Widziałem jak podczas rozmowy łzy cisną się Ewie do oczu. Ja też ledwo co się powstrzymywałem. Po raz kolejny zasada im mniej wiesz tym lepiej śpisz się potwierdziła. Zbyt dużo informacji jak na jeden poranek.

Kolejna życiowa lekcja...

W tym momencie potrzebuje morświna i gadki że będzie dobrze że wszystko się ułoży. Chodz wiem że tak nie będzie...

Za głupotę się płaci, słono płaci. A ile mnie to będzie kosztować? Nie wiem...

kurwa...

Budyń czekoladowy... Hmmy :)

A ja sie kiedyś dziwiłem dlaczego jeden z moich kumpli nie potrafi wytrzymać bez alkoholu. Zawsze narzeka że ma problemy z kobietami itp.

Teraz mu się nie dziwie...

"Chcę żebyś był pewny tego co robisz, bo ja już nie mam sił znowu o kimś zapominać."

Ogólnie było w porządku.  Przyjechałem do Y a X nie było jak mówiła, pomogłem zrobić sałatkę którą później zjedliśmy, włączyliśmy film. Y usneła 1 film, włączyłem 2 w połowie się przebudziła. Dalej oglądania nie było. Posiedzieliśmy pogadaliśmy. Kiedy Y była pod prysznicem wpadł Baran posiedzieli pogadali w tym czasie ja się umyłem. Próba wypicia whiski, ni chuj nie wchodzi po przepicu bimbrem. Odrobina czułości przed snem. Y zasneła a piekło dla mnie się zaczeło...

Nic więcej nie napiszę. Kiedy ja otrzymywałem taką informację szlak mnie trafiał. Wole oszczędzić. Sam muszę ogarnąć ten problem.

KURWA!

W roli ścisłości w tym momencie z 3 osobami. Chodz nie wiem jak w tej chwili sytuacja wygląda. Wiem że nie mogę z Tb porozmawiać na temat Marysi, X i Y. Bo zaczniesz mnie jebać. Że traktuje bardzo przedmiotowo itp. Czyli jak chce z Tb porozawiać i pytam co u Cb to nie dziw się że mówię że "dobrze" "w porządku" "ok"  w innych dziedzinach daje radę. Jest jeszcze druga przyczyna moich odpowiedzi. Ty też tak odpowiadasz. Trzecią przyczyną jest to że nie wiem czy nie uraże Cię w jakiś sposób bo w sumie nie wiem jak w tej chwili sytuacja wygląda i raczej nie chce wiedzieć. Powiedziałaś a raczej napisałaś 8/9? nie dam sobie łapy uciąć, że "Chce to ratować." i dla mnie z mojej strony sprawa jest zamknięta. I nie ma co się dziwić że się zmieniłem. 

Chcesz porozmawiać, zadzwoń. Chcesz popisać, napisz. Dobiorę, odpiszę. Ale w granicach rozsądku.

Ble ble ble. :) Byłem wczoraj u byłej. O dziwo bardzo miło było. Prawie 4h przy herbatce i pogaduchach o wszystkim i o niczym. Ale to jeszcze nie wszystko. Powrót w nasze rejony i pogadanka (z X) na temat wspólokatorki (Y). Wjebałem się tzn jeszcze się nie wjebałem ale wszystko wskazuje na to że się wjebie w tak wielkie, masakrycznie śmierdzące gówno w jakim jeszcze nie byłem. A skoro jeszcze nie byłem to takie wyzwanie będzie dla mnie nowym wspaniałym doświadczeniem.

Nie wiedziałem że będziesz, nie zadzwoniłaś, nie napisałaś. To nie tak jak myślisz...

I love, życie jest pięknę :)

Kiedy wiesz że jesteś komuś potrzebny...

Jestem zwykłym facetem - czytaj chamem/chujem :) tylko nie wiem skąd to się u mnie wzieło.

Chciałem dzisiaj zobaczyć się z Władkiem ale jako że minąłem się z nim, bynajmniej tak mi się zdawało zrobiłem zawrót i poszedłem do domu. 

Wiem że przed mną jeszcze kilka stresujących sytuacji ale nie ma co planować, będzie co ma być.

Nie pytam, nie wymagam odpowiedzi, nie planuje, nie analizuje (bynajmniej staram się) i jest git :)

A najlepsze jest to że nie wiem po co to piszę skoro i tak jedna osoba może to przeczytać o ile jeszcze czyta.

"Kolor życiu dają te drugie połowy albo dziecko
A nas monochromatyzm wykończy przed trzydziestką
Wiem o wielu błędach i żałuje dziś mocno
Że życie to nie Word i nie podkreśla na bieżąco ich..."

******************************************************************************************************

Znaczenie niektórych słów zaczniesz rozumieć wtedy kiedy zaczynasz ich używać.

Pozytywnie :)

Nic nie dzieje się bez przyczyny. Wszystko ma jakiś sens.

-"A Ty musisz..."

-"Wiem że muszę..."

Wiem że jesteś wściekła za wczoraj, dzisiaj, za to że wpadłem i od razu pojechałem. Tłumaczyć się już pewnie nie muszę... Jeśli nie chcesz więcej zaprzeczać, trudno.

Wiedziałem że prędzej czy później zostane sam z tym wszystkim, że przypomnę sobie dni kiedy to duszone w sobie emocję szukały ujścia. Noce przewyte przepłakane. Takie życie.

"Panie Boże prowadź mnie dobrze wybacz mi grzechy proszę
I wskaż co w życiu najdroższe bym mógł to wziąć w obie dłonie
Na swych barkach ciężar ponieść godnie przetrzeć skronie
Spokojnie odpocząć nazajutrz wstać iść tą samą drogą
Mając ciebie za sobą tyś jest mą podporą panie
Mą siłą i dumą wierzę tylko w ciebie amen"

Wiem że to było poniżej pasa, dosyć solidnie to odczułem...

Nie powinienem, wiem. Ale już tego nie odwróce.

_______________________________________________________________________________

"I namiętności zbyt często cię zwodzą
I życie kopie w dupę zbyt często za mocno"

Mój błąd!

Boli...

"Niby wszystko gra i niby o to chodzi"

A jednak nie do końca. Wczoraj widziałem się z Władkiem. Porozmawialiśmy, jest ok. To jego decyzja że chce nadal być z Ciotką, mi nic do tego. A najlepsze jest to że mimo całej naszej kłótni z przed tyg jest wszystko w porządku. Ot tak, jak gdyby nigdy nic. Cieszy mnie to, bo wiem że mogę porozmawiać, wyżalić się, poradzić. Jest kilka spraw ktore chodzą mi po głowie ale nie pytam "dlaczego?" Bo po co? Jest dobrze i nie trza psuć.

Miałem pisać wczoraj ale jakoś tak wyszło że nie miałem siły. Ah i nasz morświn, mam nadzieje że nie ostatni. Był jakiś inny. Nie! Nie mam pretensji bo przecież sytuacja diametralnie się zmieniła i tak cieszę się że był ;)

No i ostatnie wydarzenia z weekendu. Nadal zastanawiam się co mam robić bo przecież w jakiś sposób postępuje wbrew siebie. Fakt, nikt nie jest idealny. Mi dużooo brakuje. Ale jednak chciałbym być fair wobec Marysi. Czy mi zależy? Zależy ale w tym momencie mam jakiś punkt odniesienia bo jak leżeliśmy z "Roksaną" (kurwa, dlaczego Roksana?) mimo że nic szczególnego miedzy nami nigdy nie było potrafiła zachować się jak kobieta wtulić jak w faceta i było miło. Z Marysią jak narazie tak nie jest. Jest trochę obojętna, nie wiem może nie chce się tak angażować żeby później nie cierpieć. Nie mam pojęcia. Potrafi zjebać, odmówić, zwrócić uwagę ale nie potrafi odpowiednio się zachować? Wydaje mi sie że to nie jest to... Pożyjemy zobaczymy.

Do pełni szczęścia musiałbym wybrać się do diabetologa. Ale jakoś brak mi motywacji. Jest ok, nawet bardzo ok ale przydało by się pojechać od czasu do czasu. Zlazłem z dawek, z żarcia cukier ok (nie mogę narzekać).

Kupa roboty, kupa nauki, kupa długów ;] damy radę.

„Czemu to widzisz drzazgę w oku brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku?” (Łk 6, 41)

Źle zrobiłem, źle robie. Wiem dlaczego... I nie wiem dlaczego ciągnę to w tym kierunku.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Ten drugi kochał życie, chciał być szczęśliwszy niż lepszy,
Myślał o swym przyjacielu tylko, gdy ponosił klęski.
Mówił do niego ze łzami płynącymi z oczu,
Prosił o spokój, by pokazał mu na kryzys sposób.
Ten pierwszy wciąż pomagał, wciąż ufał,
Wciąż dawał mu znaki i pomagał drogi szukać.
Ten drugi, gdy tylko wyschły łzy, robił wszystko by oszukać
I dalej uciekał w swoje sny o chmurach."

Nie miałem zbytnio czasu, wpadłem tylko zapalić. A i tak się zasiedziałem.

"są rzeczy których po prostu sie nie mówi i tyle."

***************************************************************************************************************

Uciekam...

... i nie ma że boli.

Nie wiem po co to piszę, ale...

...kolorowo nie jest i chyba raczej nie będzie.

"wita mnie dom, a nie szpitalna sala
pamiętam to do dziś, to powraca w koszmarach
nie wszystko po mnie spływa..."

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Czasu!

Zero pytań.

Zero odpowiedzi.

Zero rozkminy.

Noc wspomnień...

Weekend. Bardzo dużo wspomnień, emocji, informacji co spowodowało zmiany.

Piątek. Droga do LBN zapowiadała się spokojnie ale do czasu. Do czasu aż w busie pojawił się ktoś. Ktoś kto zerwał kontakt ponad rok temu. Wówczas nie nosiłem okularów co może teraz sprawiło że nie poznała mnie. Marlena bo tak ma na imię, po studniówce na której z nią byłem z nieznanych mi powodów zerwała kontakt i nie odzywała się. Szukałem jej NK FB GG. Zero efektu. Do piątku kiedy zobaczyłem ją. Patrzyłem się na nią niedowierzając że to właśnie ona, ale jej ruchy gesty ciało dawało mi 100% pewność że to ona. Widziałem że ona też dziwnie na mnie spogląda jak by poznawała mnie ale nie do końca. Ze względu na to że to ona urwała kontakt postanowiłem nie narzucać się. Wspomnienia dały góre. Była to pierwsza kobieta która spędziła ze mną noc. A ja będąc na w góry wygranej pozycji nic nie zrobiłem. Bo jak mi powiedziała kilka h przed tym jak się przezspaliśmy ma faceta. Uszanowałem to. Nie zrobiłem nic wobec jej woli. Kiedy nawet chciałem się przytulić jak już leżeliśmy razem uszanowałem to że nie chce. Spaliśmy jak stara pokłucona para. Gdybym był chamem stwierdziłbym że należy mi się i zagroził jej. Środek zimy, kilka stopni poniżej zera na dworze, późna godzina nocna. Kto by chciał znaleść się w takiej sytuacji będąc jakieś 50km od domu? Nie żałuje że nie próbowałem... Ale serce mnie zabolało jak zobaczyłem ją i przypomniałem sobie o tym. A ona udawała że mnie nie zna... Trudno takie życie.

Władek się zastanawia co takiego się we mnie dzieje że tak spokojnie to przyjmuje. Nie wiedział że ja tego nie przekreśliłem. "Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą." - św. Augustyn Walcze, robie coś ze sobą muszę tylko szlugi rzucić co mi nie wychodzi.

"z nia bedzie szczęśliwszy..." Nie mam pojęcia jak Władek mógł tak pomyśleć? Przecież tylko ja wiem co jest dla mnie najlepsze. Gdybym miał do wyboru Władka i Marysię bez wachania wybrał bym Władka. Łatwiej mi się z nim dogadać. Mogę z nim poważnie porozawiać. Marysia jest tak obojętna na mój dotyk, na gesty które we Władku budzą ogromne emocje. Nie wiem jak można było by żyć we dwójkę z taką osobą gdzie jest to dla niej obojętne czy jestem 2m od niej czy przy niej? Nie widzę z Marysią przyszłości jako para, jest dla mnie za trudna do zrozumienia może dlatego że dusi w strasznie dużo emocji. Nie potrafi powiedzieć że coś nie pasuje, nie gra.

A ja? Będę czekał. Nie wiem ile, rok? dwa? pięć? Nie wiem. Wiem tylko tyle że nie mam nic do stracenia a tak wiele mogę zyskać. Nie żałowałem i nie będę żałował! Czas oczekiwania niesamowicie mnie motywuje do działania.

Czuje się jak bym był wibratorem, trzęse się. Nie z zimna, nie dlatego że jestem czymś zdenerwowany. Jest tak gdyż mieśnie dzisiaj dostały ostro po dupie. Uwielbiam to. Koszulka dzisiaj cała mokra, no prawie cała. Wczorajszy wynik poprawiony o 40s. Czas rowerek przenieść do pokoju. Wieczory i noce coraz chłodniejsze. I takie samotne...

Ostatnio próbowałem sobie przypomnieć wszystkie kobiety z którymi się spotykałem czy to za szczeniaka czy jak już byłem odrobine starszy. Było ich kilka... 

Widziałem się dzisiaj z Władkiem w obecności ciotki. Prócz jednego mojego zachowania było jak mi się wydaje ok. Chodz zaciekawiła mnie jedna rzecz, głęboka wymiana spojrzeń. Taka jak kiedyś. Jedynymi słowami jakie przychodzą mi do głowy są słowa piosenki "I spojrzenia jakbym był ostatnim gościem na świecie...".Zmyliło mnie to. Nie wiem co o tym wszyskim sądzić. Ostatnio nauczyłem się nie pytać, bo czasem lepiej jest nie wiedzieć. Można sobie zrobić niepotrzebnie nadzieje. Rozczarowanie boli.

I dodatkowo moje odwlekanie sprawy na później dobija mnie. "żeby cos  z tym zrobić. A później sobie uświadomiłem, ze jeśli ktoś sam nie zechce to nie ma takiej mozliwosci, żeby go zmusić, no. dopiero rano się obudziłeś i coś tam do mnie że kurcze wypijesz to co jest w lodówce. -wypijam tylko to co jest w lodówce i kończę." Mam tak samo, niestety...

Boli, nie mocno ale zawsze. Boli bo to nie była moja decyzja, boli bo nie mogę(nie chce) zamienić tego w nienawiść. "Prościej miłość w nienawiść jest zamienić niż odwrotnie..."

Kocham takie dni, jak ten. Czuje że żyje, czuje większość mięśni we własnym ciele. Gdzie praca nie pozwalała mi zbytnio myśleć nad tym co się stało, co się we mnie dzieje. Czasami mam wrażenie że jestem pracoholikiem. Wole czymś ręce zająć niż zaglądać do butelki. Czy to źle?

Potrzebuje zmian w swoim życiu, powoli wprowadzam je w realizacje.

Miałem wyjść na spacer ale że byłem bardzo patnięty zastosowałem inny rodzaj ruchu.

Marysia poszła na spacer z psem, zostałem sam gdyż zbytnio nie jestem w stanie... Nie często mi się to zdarza. Pierwszy warunek jest taki ze muszę mieć że tak powiem  dobre oparcie, kogoś z kim dobrze się czuje kto jest dla mnie w jakiś sposób oparciem. Nie mogę w inny sposób pić gdyż to się dla mnie kończy. Władek niestety zahasłował swojego bloga a nie chce się upominać o hasło. Może już wstawił swoją wiadomość na bloga dla mnie i hasło da mi dopiero jutro ok 7. Nie wiem nie chce pisać nie chce dzwonić nic nie chce,  nie w takim stanie jakim jestem. NIe teraz. To nie jest dobry moment. Wróce dopiero jutro na 7. w tej chwili nie mam innego wyjscia. W jakiś sposób podoba mi sie ten stan ale... Ale polega na tym że jeśli teraz zacze spożywać alkohol Władek zacznie uważać że to może przez niego, w dodatku to jest inne miejsce gdzie nie spotkało mnie nic złego skąd mam tylko dobre wspomnienia (prawie). Jeśli w domu zacząłbym pić nie skończyło by się to dobrze. Przed kilkunastoma minutami oglądaliśmy film, nie mogę powiedzieć że oglądaliśmy bo to Marysia oglądała. Nie ja. Ja leżałem przy niej na boku i ręką "smyrałem" ją to po plecach to po pośladkach. W myślach oczywiście Władek że gdyby on był na tym miejscu zepewne skończył by ze 4 razy... W tym momencie samolot niesmowity, dlatego wole siedzieć i pisać niż leżeć i dopuszczać do czym większych zawirowań w głowie. Mam jeszcze tyle do napisania ale nie mogę zbytnio. Ten wyjazd się jeszcze nie zakończył i nie chce zbytnio krakać do czego doszło a do czego nie doszło jak było bo jeszcze wszystko może się zmienić.  A co do poprzedniego wpisu Władka, narazie przemilcze co i jak. Zdaje sobie z sprawy że mogłem nasadzić mase błędów gdyż nie ma tu sprawdzania a jestem w niezłym stanie. Nie wiem, może zimy prysznic coś da... Pojęcia nie mam...

Aaa w piątek miałem kolejny tel z numeru zastrzeżonego gdzie takie połączenie miało mieć prawa gdyż włączyłe usługę BPA Blokada Połączeń Anoniomowych. Mam wrażenie że o ingerencja ciotki w te sprawy, usłgę włączałem 12 a w piątek okazało się że jest wyłączona. Jakim cudem? Połączenie jak zwykle 28s. Jak zwykle zero odzewu, zwykłe milczenie. Napisałem już w tej sprawie do orange bo ta sprawa strasznie mnie irytuje. Jeśli to ingerencja ciotki i jego kumpli nie pozostanie to bez śladu i bez echa, jeśli będę musiał rozpętam piekło... W tej chwili nawet nie zdaje sobie sprawy na ile mnie stać...

Krótko. Dobrze nie jest, i coraz bardziej trzeźwy. Zastanawiam się czy nie zabrać się stąd jutro z samego rana...

Nie mam pojecia co się stało. Wczoraj nie odczuwałem tak tego ale dzisiaj Władek wobec mnie stał się strasznie szorstki, nie przyjemy, tak jak by chciał mnie zniechęcić do co swojej osoby. Nie raz słyszałem z jego ust że "nie wiesz jaki naprawdę jestem, jestem podły, zły, ranie innych..." Zaczął mieć przed mną tajemnice. Wrażenie że nie mówi sprawia mi ogromny ból. Tłumaczy to tym że nie chce sprawiać mi przykrości przed wyjazdem do Marysi i że wyjaśni mi to po moim powrocie. Jednak nie chce się spotkać i przekazać mi wydruku osobiście tylko zostawić gdzieś. Tak jak by chciał uniknąć ze mną kontaku, co jest totalną sprzecznością bo wczoraj mimo że prosiłem o oddanie moich rzeczy dzisiaj zrobił to niemalże natychmiast.

Podczas wczorajszej rozmowy padło wiele słów. Dziś Władek potwierdził że powód takiego zachowania padł wczoraj w dwóch słowach. Myślę że były to słowa że "dowiedział się"(ciotka). I że po wyjaśnieniu, zakończeniu znajomości ciotka poprosi o spotkanie i zrobi to co powinna. I z tego powodu mam wrażenie że to może być ostatnia podróż w moim życiu. Że Władek poprosił ciotkę żeby przesuneła w czasie załatwienie tej sprawy żebym chociaż miał coś od życia. Nie wiem, to właśnie niepewność powoduje że do głowy przychodzą różne warianty.

2 jest to że ciotka chciała sprawdzić jak bardzo jestem lojany wobec niej, że Władek sprowokował tą całą sytuację by sprawdzić czy nie będę odrywał się za l.

3 wariantem jest po prostu zabawa Władka moją osobą. I nie wiem co mam o tym wszystkim sądzić.

4 możliwością jest ochrona mnie przed nieprzyjemnościami dalszego utrzymywania kontatku, że Władek wie że może mnie bardzo skrzywdzić i chce mnie po prostu przed tym uchronić. Że nie chce żebym cierpiał, że wie że z tego dalej nic nie będzie.

Najbardziej będzie mi brakowało jego spojrzenia, uśmiechu, świadomości że jest ktoś taki. Bo sądzę że to koniec naszej znajomości. Ja nie będę w stanie utrzymywać kontaktu gdzie będę na wstępie jebany jak koń na westernie bo kiedyś Władek inaczej się do mnie odnosił. A to boli.

I nie wiem czy kiedykolwiek może być tak samo jak było. Nawet jeśli okaże się że to jedne wielkie nieporozumienie...

W razie czego gdyby to był jeden z moich ostatnich wpisów chce napisać że KOCHAŁEM, Kochałem jak nikogo innego, bezgranicznie, w pełni... I jeśli skończy się to moją śmiercią lub pobiciem lub tylko delikatnym upomnieniem chce żebyś wiedziała że nie zamieniłbym spędzonego czasu na nic innego. I nawet gdybym miał szanse cofnąć czas ze świadomością jak to się skończy nie zmieniłbym nic.

Gardło mi ściska, na oczy napierają łzy, trzęsę się cały i zastanawiam się czy powinienem jechać w takim stanie... Chce w miarę miło spędzić te kilka dni, możliwe że ostatnich dni... A z takimi myślami nie jest lekko.

I zdziwił mnie Władek dzisiaj po całości. Poranek zaczął bardzo służbowo. Niczym pani urzędniczka która ma problemy z córką, mężem i psem sąsiadów, która nie odpowiada "dzień dobry" bo nie ma nastroju ale jak Ty jej tego nie powiesz to rozpetą Ci piekło i sprawi że przez tyg czasu nie załatwisz danej sprawy w danym urzędzie. Na moją pierwszą wiadomość odpisał Tak. Zero przywitania, nic. Pomyślałem ok, może gorszy dzień. Zdarza się. Przy kolejnej wiadomości odpowiedz na pytanie. Krótko zwięzłowato, bez zbytniego rozpisywania się. Aaa kolejna widomość rozwaliła mnie na łopatki. Wyglądało to tak że albo Władek został do tego zmuszony ale z niewiadomych przez mnie przyczyn chce zerwać kontakt i ograniczyć się do minimalnego kontaktu z moją osobą. Z początku ta myśl całkowicie do mnie nie dotarła. Dopiero później...

Czekałem na jakąkolwiek wiadomość czy tel, nic. Poczułem się przez chwile (tak sądzę) jak Władek kiedy odzywa się do niego Madzia czy Kuki. Czyli tragicznie. Musiałem pogodzić się z myślą że to koniec naszej znajomości, że zostaje sam z tym całym cieżarem który muszę udzwignąć. Ale pomyślałem że skoro Władek zdecydował to tak musi być. Postanowiłem że pozamykam wszystkie nasze sprawy (zależało mi tylko na płytach i książce). Władek tak się tym przejął że przywiózł mi rzeczy o których pisałem. Chciałem żeby Władeczek też miał coś od mnie. Postanowiłem oddać mu ten zielony krawat który tak mu się podobał. Na szczęście po przyjeździe Władka okazało się to jednym wielkim nieporozumieniem. Wyjaśniliśmy sobie tą sprawę i jest ok. Chodz nie do końca. Bo nie zrozumiałem kilka słów Władka. A dokładniej o głębszy sens ostatniego porannego esa od Władka. I stwierdzenie "...ale włączam hamulce bo za dużo robie kłopotów."

Pozdrawiam tych życzliwych ludzi którzy zawsze wszystko widzą i informują o tym odpowiednie osoby ;) szkoda tylko że w większości na próżno ;]

Dzisiaj o dziwo skromnie. Nie mam siły żeby napisać cokolwiek. Chciałbym żeby Władek wiedział że myślę o nim. Że mam ogromną nadzieje że to wszystko z czasem się ułoży. Że musimy to przetrzymać. Ciekaw jestem co u niego? Jak się czuje z tym wszystkim? Za chwile powinien zbierać się do domu. Może to przeczyta.

Tule mocno.

Dzień zaczął się szaleństwem, miłym szaleństwem. Miłym szaleństwem, później to już brak słów. Ręce opadają. Z Władeczkiem spędziłem bardzo miłe popołudnie, rozmawialiśmy. Dużo rozmawialiśmy. Sądzę że kilka dni rozłąki powinno dobrze nam zrobić. Chyba się nacieszyłem Władeczkiem, zaspokoiłem w jakiś sposób ciekawość. Rzuciła mi się w oczy jak sądze największa wada Władka. Jest zbyt otwarty i zbyt delikatny. Powinien nad tym popracować. Wiem że i we mnie gdzieś dzisiaj czaiło się zło i dało o sobie znać. I wiem że nie powinienem, ale chęć wyrzucenia tego z siebie dała górę. I jakoś nie załuje jest mi troche lżej. Sądzę że będzie mi teraz lepiej czekać na Władka. Bo czekałem na coś, a dostałem namiastkę tego(sam też dałem żeby nie było że samolubny jestem). A jeśli nawet nic z tego nie wyjdzie to lepsza namiastka niż nic.

I tak ja przeważnie bywa zdarza nam się urwanie tematu. A mianowicie o przyjazd Marysi do mnie. Wiem że zrobie co zechce, ale ja sam nie wiem czego chce. A co jeśli Marysia będzie naciskać? Tu nie będzie możliwości ucieczki. Chciałem się dowiedzieć co Władek ma do powiedzenia na ten temat. Bo i w jakiś sposób od niego zależy czy pozwole Marysi do czegokolwiek. To prawie jak wychowanie spobie psa, jeśli go nauczysz go za młodu dobrego zachowania to później życie z nim będzie naprawdę przyjemne. Gorzej jeśli poprzedni właściel wychował go po swojemu i przestawienie go ze "złych" nawyków będzie troche gorsze i trudniejsze. A radość ze świadomości że jest się pierwszym właścicielem jest większa niż świadomość że jest się tym kolejnym. W sumie nie można też zbyt długo trzymać zwierzaka, ale z drugiej strony lepiej jest przetrzymać dla tego lepszego właściciela. Tylko ten lepszy właściciel może nigdy nie nadejść...

Władek dzisiaj zaczął temat, przeleciał go ogólnikowo(nie chciał wdawać się w szczegóły) i męczy mnie to. To tak jak dzieci w przedszkolu.

"-A ja mam coś a Ty nie e.

-Pokaż...

-Nie e, nie pokaże. Ale fajne to jest.

-No pokaż!

-Nie e. Nie pokaże. I świeci..."

Jeśli chodzi o ten temat też coś wiem, o sobie... Ale nie powiem tego Władkowi. Bo nie powiem. Ale z początku chcieli... I...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I od mnie dla Cb...

Szukając szczęścia, szczęście oddalam.
Chcę być wolny, brat wierzyć w nas nadal.
Mamy codzienne odmienne stany świadomości.
Dobro zło we mnie, ja wiem, chcę być dobry,
sam tworzę granice i sam je obalam.
Umysł zamknięty w ramach, życia banał.
Dramat, to tak jakbyś sam sobie kłamał.
Wolna wola-dar od Boga.
Wolność wyboru, religii, słowa,
nigdy do końca nie będę już wolny.
Wczoraj rzuciłem te wszystkie nałogi,
dziś leki ratują mi życie,
jutro i tak nie będę zdrowy.
Masz tu akt woli, pasję co boli
rozwój duchowy, nie byt bezpłciowy.
Takie losy ze serce pękłoby.
Nie dać rady? Nie, nie ma mowy.
Zdominowani przez sztos codzienna pogoń.
By mieć więcej go, którą iść ze stron?
nie zgubić się, wiedzieć kto jest kto.
świadom bądź triumf mysli, dla mnie wolność.

“ Niedziele są na tęsknoty, w niedzielach jest coś takiego, że masz ochotę urwać sobie głowę. ” O dziwo zawsze tak miałem. I największy problem niedziel polega na tym że są to niedziele. Nie ma czym rąk zająć. Tyle roboty a ja muszę siedzieć na szanownych czterech literach i nic nie robić.

Coraz częściej mam dejavu. Nie wiem dlaczego jakoś wcześniej nie miałem czegoś takiego tak czesto jak teraz. Minimum raz na tygdzień. Śnił mi się dzisiaj Władeczek...

Wczoraj Marysi zadałem jak że proste pytanie, czy kiedykolwiek myślała o "nas" jako para. Odpowiedz była przecząca, napisała tylko że zastanawiała się czy dał bym radę ją ogarnąć i że nie wyobraża nas sobie jako para bo ma za trudny charakter. I cała moja alternatywa przyszłego życia runeła w gruzach. Zaczynam powoli oswajać się z myślą że muszę iść przez życie samotnie. Cieżko, cholenie cieżko... I jakoś miejsca nie mogę sobie znaleść, film wyłączyłem z wielką irytacją. Myślałem o drzemce ale nie daje rady zasnąć. Miotam się we wszystkie strony.

A Władek? Nie piszę. Mnie blokuje ta myśl żeby nie pogroszyć jego relacji z ciotką. Bo może jeszcze jest. I pierwszy się nie odezwę. Nie chodzi tu o tzw męską dumę. A z tego co pamiętam Władek ma dzisiaj grilla u Kasi... Mam nadzieje że będzie się dobrze bawił.

"Czy to ten cały świat blaknie jak stare zdjęcie?
Czy to ja tracę wzrok i ślepnę, masz pojęcie?"

I nie wiem czy zaczynam powoli akceptować związek Władka z ciotką czy zaczyna mi mniej zależeć. Nie wiem. Dzisiejsza moja wizyta u Władka w pracy wyglądała na zabawę w pomidora czyli co by oni nie zrobili miałem odpowiadać pomidor tzn nie reagować, nie wybuchać gniewem, nie robić się czerwony z zazdrości jak burak. I zacząłem się zastanawiać co się ze mną stało że nie reaguje tak jak kiedyś. Ogólnie rzecz biorąc dobrze wypadła ta wizyta. Posiedziałem trochę, wszystko cacy jak trzeba.  I może uspokoiło to ciotkę trochę.

I zaczynam odczuwać że tu nie chodzi tylko ciotke że może mi coś zrobić, jeśli Władek będzie próbował się rozstać. Wyczuwam tu drugie dno. Bo jeśli jestem tak "Wspaniały" jak mówi Wujek to nie męczył by się rozstał sie z ciotka i poczuł się naprawdę szczęśliwy (chodz przez chwile). Nie mam tu na myśli cudownych poranków i buzi na dzień dobry bo nie wyobrażałbym sobie w tak wczesnym etapie związu nocowania czy ja u Władka czy Władek u mnie bez wyraźnego powodu. Myślę o tym ile czasu można było by spędzieć legalnie nie ukrywając się "drobnostkami". A sądzę że ciotka zrozumiała i nie miałaby pretensji, ja nie chciałbym być okłamywany a jeśli nawet to nie zbyt dlugo.

Nie czesto w dzień coś mi się śni, śniło mi się coś w podobie ostatniego snu o którym opowiadałem Władkowi w poniedziałek. Czyli wyrzuty sumienia przez sen. Może to dlatego że myślę trochę o tym...

Nie lubie weekend'ów. Ze względu na to że nie mogę zbytnio widzieć się z Władkiem. W tyg legalnie mogę to robić z odległości 50m, uśmiechnąć się do niego, zobaczyć jak on się uśmiecha. Ogólnie dzień w porządku, nawet moja wizyta u Władka w 2 pracy nie była aż taka ciężka dla mnie (dałem radę). Widziałem jak na Władka twarzy zaczął pojawiać się uśmiech z okazji mojej wizyty. Zaciekawiło mnie tylko jedno. kilka min po powrocie do domu zauważyłem jak ciotka pojechała gdzieś. Czyżby znowu wypad do kumpli? Nie mogę tego ogarnąć. Czasami nie widzą się tyg i skoro tak kocha to spędzał by każdą wolna chwile z Władkiem. Rozumiem kumple, nie można zaniedbywać ale bez przesady. Dobrze że nie trzymam z 2 stronami jednocześnie. Strasznie cieżko by mi było...

Mam nadzieje że Władek przeczyta to dzisiaj. I w takim wypadku chciałbym życzyć słodkich i kolorowych snów <morświn>

Wizyty na szczęście nie było. Dużo informacji i nie wiem do czego zacząć. Zacznę od środka. A mianowcie o Twoim przemyśleniu że chciałaś. Fakt hamowałbym, ale możesz odwzajemniać to dotykiem. I nie chodzi mi tu o tzw "zły dotyk" po prostu. Bardzo podobało mi się jak położyłaś któregoś razu(nie bede wspominał kiedy) dłonie na mojej klatce piersiowej. I tak w tej chwili masz co do mnie największe przywileje, może dlatego że nie ma nikogo innego.

Tak nadal chce żebyś była mu wierna i grzeczna.

Może i za 5 lat będę innym człowiekiem... dla innych, a Ci którzy są najbliżej i tak zmiany nie zauważa.

Co będzie to sam nie wiem, po prostu nie chce urwania kontaku. Niezbędna jesteś mi do życia jak tlen. Samo poczucie że jest ktoś taki jak Ty napędzą mnie do działania nawet ze świadomością że może się nie powieść. A jeśli nawet nic z tego nie będzie ja dorobię się wykształcenia, pracy, i miłych wspomnień co pozwoli mi łatwiej zacząć układać sobie życie.

Takie życie że żeby coś otrzymać musimy dać coś z siebie. Jakoś łatwiej mi iść przez to wszystko z myślą że jesteś, nawet jeśli czasem męczę się z tym wszystkim. Tak widocznie musi być.

Zły? Za co? Nie jestem zły, wręcz przeciwnie dostałem wszyskie odpowiedzi na pytania które mnie nurtują.

PS. Lubie strasze :) ;P

I wygląda to jak publiczna korespondencja...

Będzie krótko. Odnoszę wrażenie że to co powiedziała Kasia co przyjaźni damsko męskiej odnosi się tak że do naszej sytuacji. Że jest tak samo. Że nie ma nic poza tym. Że mam wrażenie że jestem oszukiwany że jest inaczej. Że to co ja odczuwam działa tylko w jedną strone, bez echa. Ale jeśli nawet...

Bo nie zaprzeczyłaś...

Jednak 13 nie jest pechowa. Przekonałem się o tym. Zgodnie z poleceniem instruktora położyłem się wczoraj wcześniej aby nie wyglądać i nie zachowywać się jak neptyk. Urwana konwersacja, włączenie funkcji przypomnienia o stanie glukozy we krwi i zrobieniu insu. Przebudzenie po 00 cukier insu i wycieczka do toalety zakończona niepowodzeniem i spowrotem lulu. Pobutka 6.30. Zaspany postanowiłem sprawdzić swoje wypociny maturalne. I to zaspanie pozwoliło mi o tym nie myśleć. I co? Zdane! w końcu za 4 razem udało mi się. Po zebraniu wczorajszych jobów od matuli byłem dumny, że w końcu mam to z głowy. To prawie jak z egzaminem na prawo jazdy, tylko przy prawku mniej się czekało na kolejny egzamin i sprawiało to że stres był mniejszy. Info o zdaniu matmy w ciągu kilku minut obiegła cały dom. Wszyscy uśmiech od ucha do ucha.

Odezwała się wczoraj w późnych godzinach była wysłała mi esa z jak dla mnie zbędną informacją o wygraniu jakiegoś filmu na dvd. Mógłbym powiedzieć na ch&%j mi ta informacja? Ale, nie jest dla mnie osobą obojętną więc wdałem się rano w konwersację z nią. Musiałem się pochwalić nowym nabytkiem papierka "świadectwa dojrzałości". W sumie można by powiedzieć że to odpowiednia pora na papier o takiej nazwie.

Marysia, oh Marysia. Na wieść o zdanej maturze cieszyła się prawie tak samo jak ja. Czasem czuje że jest to osobą z którą mógłbym się związać. W chwili obecnej mogę jedynie stwierdzić że zbyt mało czasu by stwierdzić cokolwiek. Nie wiem jak to z jej strony wygląda, co jeśli Marysia robi sobie jakieś nadzieje co do mojej osoby? A ja swoim zachowanie dolewam tylko oliwy do ognia? W zamian za zdanie matury chciałem do niej pojechać, matula wyraziła zgodę. I powiedziała że jak to się w taką strone kręci (powiedziałem że pilnuje mnie z gluko) że może powinienem zaprosić ją na wesele. Opcja nie jest głupia, pod warunkiem że jeśli to co mówi jest prawdą że nie chce się narazie w nic poważnego pakować. Powiedział że musi z mamcią porozmawiać na ten temat. Czas pokaże co będzie. Pojechać na weekend do niej raczej nie pojadę bo ten weekend ma zawalony, w kolejny chyba ja nie będę mógł a 3 to już wesele.

Zdanie egzaminu dało mi kolejną już 3 drogę wyboru a za razem zmusiło mnie do wybrania którejś bo czas ucieka i na coś musiałem się zdecydować. Tak, musiałem bo już wybrałem. I albo nie wiedziałem co robię albo byłem pijany albo jakaś inna możliwość? Wypełniłem formularz zgłoszeniowy na kurs brokera celnego. Warszawa co tyg czasami co dwa. Koszt nie gra roli. Ważne żebym skończył. Co powinno dać mi zatrudnienie.

Władeczek. Aj porobiło się. Nie wiem jak dalej to się potoczy. Nie wiem czemu ale wewnętrzny głos karze mi czekać. I czekam, nie planuje nic poważnego chodz mógłbym, ale zawsze jest jakieś ale jeśli potoczy się w dobrym kierunku to nie chciałbym nikogo skrzywdzić bo wiem że "rzuciłbym" wszystko. Można i tak żyć jak teraz. Źle nie jest. Mam z kim pogadać, co nie pozwala mi zdziczeć i zamknąć się w sobie co wydaje mi się najważniejsze a nad resztą można jakoś z akcentem na jakoś zapanować. Lepiej żebym "zmarnował się" czekając na słuszną sprawę niż skakał z kwiatka na kwiatek raniąc innych. 

I pojawia się tajemnica, moja tajemnica. Nie chce zapeszać. Powiedzmy że nazwę ją "aczkolwiek". Co mogę powiedzieć o aczkolwiek, niewiele. Młoda już nie jest. Swoje doświadczenie ma. Napaliłem się strasznie. Wiem że byłbym w stanie przy pomocy jednej osoby sprawić że tańczyłaby jak bym jej zagrał. Musiałbym poświęcić sporo czasu, nerwów a nie ukrywam że wymaga troszkę środków pienieżnych na przygotowanie jej do tego, wkręcenie w temat i finał. Jeśli dojdzie do skutku to radość będzie ogromna. Nie tylko dla mnie ;)

I chyba na tym będę kończył, obiecałem że krótkie nie będzie i chyba nie jest nie wiem.

Miałem wczoraj nie wyłaczać tel lecz zaczeło mnie dusić i chciałem napisać. Postanowiłem wyłączyć tel. Niestety długo nie wytrzymałem. Ok 20h później włączyłem. 5 wiadomości AśQ z wczoraj, 3 próby połączeń, brachol, i wiadomość o passacie( nie, sedan nie wchodzi w rachube). Sądziłem że otrzymam odpowiedz na wczorajszego sms'a od Władka ale się troszeczke przeliczyłem.

Cisza sprawia że czuje się jak kilka miesiecy temu. Ale skoro Władek nie pisze, nie dzowni znaczy się że nie jest źle. I to mnie cieszy, że jakoś się układa. Nie lubie takich dni, wspomnienia lat poprzedniejszych dają o sobie znać. Najgorsze są mixy, smak pl LM plus jesienna pogoda = wspomnienia dni kiedy to wszystko zaczeło mnie przerastać. Mimo że to wszystko to przeszłość jakoś pozytywnie mnie to nie nastraja.

Nie mogę sobie przypomnieć kiedy zacząłem poważnie rozmawiać z Władkiem, czy to był 15 czy 18, w kalendarzu mam 18 zaznaczony, co będzie oznaczało że za tyg minie już miesiąc. Czy mogę powiedzieć że szybko mineło? Nie. Z pewnością nie. Czas płynie szybko kiedy Władek jest obok. A kiedy go nie ma czas się dłuży niemiłosiernie. Czy coś się zmieniło? Wydaje mi się że nie, nadal stoimy w tym samy miejscu co 18.

A dzisiaj? Choroba mnie rozwala na łopatki, nie wiem czy mogę tak napisać ale chyba 2 razy otarłem się o śmierć. Raz nieozaczalny poniżej 20, później 29. Ale dlaczego? Nie robiłem nic odbiegającego od normy. 

100 myśli i ja nie wiem o czym pisać. Sen, aaa sen. Kolejny porąbany sen, i kolejne wyrzuty sumienia przez sen. Uwielbiam to.

już nie żyje
choć nie skoczył z okna
i nie założył pętli na szyje
jest jeden ważny szczegół
odszedł w samotności,bez kolegów bez pogrzebu
nie było grobów,frezji nie było zniczy
odszedł,gdy przyszedł czas się rozliczyć

Zastanawiam się ile jeszcze będzie mnie tak rozpierdalać od środka jak teraz? 'Tylko rzeczy mało ważne nie wymagaja poświecenia' "Jeśli od tego zależy Twoje szczeście to warto powalczyć" Tak tylko jakim kosztem? Deprecha to przy tym pikuś, bo chodz chciałbym zrobić coś nie mogę, mam związane ręce. Pali, rozpierdala od środka bo chodz mam Władka na wyciągnięcie ręki to nic nie mogę zrobić. To prawie jak dać dziecku prezent tylko po to żeby mógł tylko popatrzeć i wyobrazić sobie jak wyglądałaby wspaniała zabawa. Mogę tylko obejść się smakiem.

Ile tak wytrzymam? miesiąc? Dwa? Pół roku? Rok? Nie wiem. Wiem tylko tyle że w końcu nastąpi ten dzień kiedy będę miał dość wszystkiego i odpuszczę, bo co innego mi pozostanie? Wpierdolić się między młotek a kowadło? To nie jest w moim stylu. I tak jak wiem że ciotka wkurwiona jest na Władka że właśnie ze mną siedzi, że rozmawiał ze mną przez tel to tak jak by łączył nas jeden organizm. Ja też to odczuwam i nie potrafię tego zmienić. Do tego niezliczona ilość osób która lubi bawić się w donoszenie bo widzała że... a wychodzi coś całkowicie innego. I bądz tu człowieku mądry.

A układanie sobie życia po swojemu jak na razie nie wchodzi w rachubę. Nie chce krzywdzić kogoś innego będąc z nim dla pozorów, bo dopuki szansa istnieje nie chce się z nikim wiązać. Uciec? Nie chce, nie potrafię jak narazie bo nie mówię że nie wchodzi w grę.

Kolejna z tych nocy kiedy nie będę mógł zasnąć, bo oczywiście 1 milion myśli przepływających przez głowe na minutę. I dopiero kiedy kawa przestanie działać, a mój organizm osiągnie kres swoich możliwości zasnę.

Bosskiej sylwetki nie mam, zdrowy nie jestem, ani pracy, ani wykształcenia, zadnych planów. Czy ja jestem tego wart...?

"i stoję na dole z flaszką wódki
Wziąłbym łyka i o nic nie pytał
Pocałowałbym cię w usta by poczuć smak życia
Odwrócił się przyłożył sobie lufę do skroni
Gdyby miało nie być jutra tak właśnie bym zrobił"

Wydaje mi się że osoba zdrowa nigdy nie zrozumie "kadłubka". To nie jest tak prosto to ogranąć, wstawanie na czas, zmierzenie cukru, zrobienie odpowiedniej dawki a wiec i trzeba przeliczyć, jedzenie na czas, znowu cukier, żarło, cukier insu, zarcie, cukier, zarcie, cukier, insu, żarcie, cukier, insu. Przeliczanie, ważenie. Nie daj Bóg infekcja kontuzja i wszystko zaczyna się pierdolić. Dawki które na codzien były dobre nie są już odpowiednie i kombinować trzeba jak koń pod górkę. Do czasu mam siłę ogarniać, później się zapomina i wszystko zaczyna się walić. Po prostu nie mam siły, czy to tak trudno pojąć? Wiadomo są gorsze dni i lepsze. Wyjazdy, nawet głupie wyjście z domu powoduje stresa. Społeczeństwo nie jest aż tak doinformowane.

Przypomniała mi się sytuacja gdzie musiałem wyjechać do innego miasta, w drodzę musiałem zrobić insu. Reakcja ludzi na iniekcji, bezcenna. Gapili się jak bym jakimś ćpunem był. Pogardę widziałem z ich oczu. Komentarze były tylko między sobą. Zapewne gdyby to było możliwe uciekli by z krzykiem bo mogę być czymś zarażony.

A motywacja? w chwili obecnej można by powiedzieć że żadna. Po co? Komu? Dla kogo? W życiu pewna jest tylko śmierć, przed tym nikt nie ucieknie. A odmawianie sobie przyjemności by przedłużyć życie? Kto o tym myśli? Palenie skraca życie, alkohol, narkotyki, cholesterol, konserwanty prawie wszystko.

Lepiej krótko i wygodnie niż niewygodnie i dlugo...

W nocy nie wiem co mam śnić
Czas mija obok gdzieś
Na osłodę nie mam nic
Zimne kafle tulą mnie
Gdzieś nad ranem zniknie strach
Zacznie działać coś na sen
W jednej chwili zniknie wstyd
Już nie muszę wstydzić się
Dziś nie umiem zmienić nic
Jakoś tak pomysłu brak
Po policzkach płyną łzy
Obojętne wszystko tak
Może jutro ten zły sen
Gdzieś uleci, pryśnie sam
Teraz wezmę coś na dzień
I od nowa wrócę tam.

Stop! Wciśnij przewijanie
Wciśnij przewijanie, cofnij to.
Stop! Wciśnij przewijanie
Jeszcze będzie czas
Siła w nas, wierzysz w to?
Stop! Wciśnij przewijanie
Wciśnij przewijanie, cofnij to.
Jeszcze będzie czas
Siła w nas, wierzysz w to?

Dzień kolejny minął sam
Ja już nie wiem ile ich
Czas nie leczy moich ran
Tak mozolnie żłobi je
Cień nieodczuwania wszedł
Obok moich stanął nóg
Chce popłynąć ze mną w sen
Ale sen to przecież wróg
Dziś już nie wiem kim mam być
Czy ta próba uda się
Czy pomoże ktoś, czy nikt?
Przeszłość, przyszłość, męczą mnie
Chyba znowu schowam się
Tam gdzie wciąż nadziei brak
I już nikt nie znajdzie mnie
Pewnie już zostanie tak

Po prostu rozpierdala mnie od środka...

To prawie jak związek(w którym nie jesteśmy) na odległość, możemy tylko porozmawiać...

I znowu nie mam siły co do swojego stanu zdrowia, nie mierze, nie pilnuje, rzucić też nie potrafię, nie umiem, nie chce chodz bardzo bym chciał...

I co z tego że chciałbym żeby Władek był teraz przy mnie. To nie jest dory pomysł, bo przykleiłbym się do niego i trzymał tak przez niewiadomy mi okres czasu.

Od czego by tu zacząć. Wiem że przed mną cieżki miesiąc, może i bardzo ciężki. 2 szkolenia jednocześnie, z czego jedno w mieście powiatowym codzienne wyjazdy, powroty kupa roboty. Miałem dzisiaj się wcześniej położyć i co? To samo, jest po 12 a ja jeszcze nie śpię. Nie dlatego że myślę o Władku, co będzie dalej. Staram się o tym nie myśleć, chodz czasami jest cieżko.

Ostatnio mam wrażenie dobrze że się pojawiłem w Władka życiu ale mi to nie pomoże, tylko jemu. Zdaje sobie sprawę że może dojść do takiej sytuacji że już na zawsze tak pozostanie. I lepiej żebym się z tym wcześniej zaczął powoli oswajać niż żeby nastąpiło to nagle. Życie...

Ile jesteś w stanie dać za to by być na powierzchni,
Ile jesteś w stanie zrobić by bliscy nie odeszli,
Ile jeszcze fałszywych kwestii, kłamstwa, obłudy,
Ile jeszcze złowieszczych wieści w drodze do zguby,
Ile jeszcze minie dni byś zrozumiał swoje błędy,
Ile prawdy w tobie tkwi i czy na niej zjadłeś zęby,
Ile jeszcze zdołasz znieść nieprawdziwych zdań o sobie,
I co niesie z sobą treść i czy prawdy zdołasz dowieść,
Ile jeszcze trudnych chwil, ile jeszcze w życiu piekła,
Ile jeszcze trzeba sił aby przeciwności przetrwać,
Ile jeszcze będziesz chciał byś powiedział że masz nadto,
I jak długo będziesz stał żeby stawić czoła faktom,
Ile jeszcze będzie łez, ile wyprowadzisz ciosów,
Ile nieprawdziwych tez i zarobionego sosu,
Nie potrzebnego patosu, ile jeszcze tego masz,
Ile jeszcze chcesz poświęcić by oślepił Cię twój blask.

Ile jeszcze minie dni,
Ile jeszcze minie dni,
Ile jeszcze minie dni,
Ile jeszcze minie dni,
Nim za wszystko zapłacisz!


II.
Ile jeszcze smutnych prawd które jako pierwszy poznasz,
Ile jeszcze wcieleń masz żeby odbić się od dna,
Aby przyszłość była godna, ile jeszcze z siebie dasz,
Ilu jeszcze ludzi zranisz abyś mógł powiedzieć pas,
Ile razy wciśniesz gaz cudem unikając grobu,
Ile ikry w sobie masz, ilu przez to zyskasz wrogów,
Ile jeszcze musisz dostać abyś podziękował Bogu,
Ile musisz przeżyć rozstań by zabić uczucie głodu,
Ile musisz stracić szans by te jedną wykorzystać,
Ile jeszcze w tobie kłamstw, ile prawdy w twoich myślach,
Na co jeszcze musisz przystać, ile na twych dłoniach krwi,
Ile jeszcze będzie chwil gdy śmierć zapuka do drzwi,
Ile jeszcze będziesz śnił o tym czego mieć nie możesz,
Ile jeszcze będziesz pił by się później czuć najgorzej,
Ile jeszcze będziesz drwił z ułomności i słabości,
Ile musi inny mieć byś mu tego pozazdrościł.

III.
Ile jeszcze minie dni byś przestał wytykać palcem,
Ile jeszcze spłynie krwi byś nie widział sensu w walce,
Ile jeszcze będziesz trwał często w błędnych przekonaniach,
Ile jeszcze będziesz prał brudy co nie są do wyprania,
Ile jeszcze będziesz wzbraniał się przed szczęściem które widzisz,
Ile jeszcze będziesz ganiał za tym z czego zwykle szydzisz,
Ile jeszcze w tobie mocy byś obudził w sobie wiarę,
Ile bezsennych nocy które traktujesz jak kare,
I czy znajdziesz sobie parę żeby odmienić swój los,
Ile jeszcze w oczach piasku i kiedy powiesz dość,
Ile jeszcze będzie zwycięstw, ile jeszcze twych upadków,
I czy myślisz czasem skrycie by zejść pierwszy z życia statku,
Ile jeszcze z diabłem paktów i przekreślonych przyjaźni,
Ile jeszcze chowasz zła w zakamarkach wyobraźni,
Ile jeszcze w tobie dobra, czy nadzieja gdzieś się tli,
Nim odkupisz własne winy, ile jeszcze minie dni.

Coraz cześciej odczuwam wyrzuty sumienia, mimo że wiem że Władek nie jest szczęśliwy z ciotka to sumienie mówi mi że przez to wszystko skrzywdze ciotke. Uważam że ciotka stara się, robi co może żeby było między nimi dobrze, kocha Władka, chce spełnić jego marzenia a ja wpierdalam się z butami w ich związek.

Jeśli ktoś kiedyś powiedziałby mi że będę nieszczęśliwie zakochany (z wzajemnością) to bym go wyśmiał.

Mimo że ciotka nie zabroniła spotykania się z Władkiem uważam że źle robie spotykając się z nim. Czuje czasem że lepiej było by zakończyć to, pozwolić im układać sobie życie. I sam zacząć od początku, może spotkałbym kogoś takiego jak Władek chodz wiem że jest to niemożliwe. Albo pogodzić się że będę szedł przez życie samotnie. Bo nie wiem czy jest sens czekać na Władka. Nie chodzi o to że wiem co Władeczek nawywijał, bo sam nigdy nie byłem święty... Przeszłość czasami daje o sobie znać, w mniejszym lub wiekszym stopniu. 

Powiedziałem wujkowi o instnieniu tego bloga. Mam nadzieje że nie zareaguje źle po tym co przeczyta tutaj. W tym momencie czuje się tragicznie (nie chodzi o stan fizyczny) chciałbym się przytulić teraz do Władka ale wiem że jest to niemożliwe... Spędzić z nim chodz chwile sam na sam, złapać za rękę i poczuć ciełpło jego dłoni. Dno i 2m mułu. I świadomość że muszę sam to przetrzymać jakoś nie poprawia mi nastroju.

"Nawet nie wiesz, ile jest w Tobie siły.
Nie wiesz, ile możesz znieść i ile jeszcze dla Ciebie przygotowano.
Nigdy nie spotka nas większe nieszczęście niż to, które możemy udźwignąć.
Twoje życie jest na Twoją miarę.
I nawet gdy coś przygniata Cię do ziemi, pamiętaj, ze od dna tez można się odbić."

I do tego nie wiem dlaczego ale poczułem się zazdrosny kiedy ciotka podeszła do wujka i przysuneła swoje czoło do czoła wujka. Przecież oni są razem. Mam coraz wiecej takich myśli. A ja? ja nic nie mogę. Jedynie porozmawiać, nic więcej. Chodz czasami chciałbym przytulić pocałować ale wiem że to nie może mieć miejsca. Czuje się jak głodny pies który ma w swoim zasięgu kawałek wspaniałej kiełbasy i nie może jej ruszyć. Z jednej strony nie chce mieć na sumieniu zdrady Władka z ciotka. Z drugiej zaś strony wiem że mogę to zrobić że raczej nie poniósłbym żadnych konsekwęcji za to, ale nie chce. Może dlatego że boje się kiedy to raz zrobie, zrobie to i po raz drugi, trzeci, czwarty, i nie będzie mi to wystarczać i będę chciał coś więcej. Lepiej znaleść przyczynę pożaru i usunąć ją niż gasić cały las.

Dzień zaczął się okropnie. Dowiedziałem się że Władek może mieć przez mnie spore nieprzyjemności, w sumie i ja je mogłem mieć. Postanowiłem że zerwę kontak z Władkiem, sądziłem że jest to najlepsze rozwiązanie chodz nie za bardzo chciałem ucieczką od problemu załatwiać sprawę. Podczas pisania z Władeczkiem na fb oznajmiłem mu to i oboje się rozryczeliśmy, bo każde z nas dla drugiego jest kimś ważnym. Później rozmowa tel z Władkiem też nie sprawiła mi przyjemności, słyszałem po głosie że Władek jest w okropnym stanie i łzy same cisneły mi się na oczy. Na szczeście oboje się uspokoiliśmy się i było w porządku. Kiedy starałem się doprowadzić rower do stanu używalności(musiałem czymś ręce i umysł zająć) dostałem od kogoś tel. Nie sprawdzałem od kogo bo tel miałem w kieszeni i zestaw słuchawkowy w uszach. Okazało się że dzwoniła ciotka Klotka, nażeczona Władka. Chciała wyjaśnić sprawę osobiście, nie była agresywnie nastawiona co do mojej osoby. Przyszła porozmawialiśmy i powiedziała że nie ma nic przeciwko naszym spotkaniom z Władkiem i że lepiej że będę to ja niż ktoś obcy. Po całej rozmowie kamień spadł mi z serca. Wieczorem postanowiłem powiedzieć dla ciotki o moich spostrzeżeniach, i przy okazji zobaczyć chodz na chwilie wujka. W oczach Władeczka widziałem radość z mojej wizyty, lecz nie mogę powiedzieć że u mnie też pojawiał się radość, miałem mieszane uczucia. Sądzę że było to spowodowane dzisiejszymi zawirowaniami w naszych kontaktach.

Jednak postanowałem założyć bloga. Ile ja mam lat żeby bawić się w coś takiego? Z resztą nieważne i tak będzie to czytać jedna osoba. Nazwijmy ją Wujek Władek.

Wujek Władek pojawił się w moim zyciu jakieś 5 lat temu i znikł. A jak się później okazało Wujek pracuje już od 4 lat pod moim nosem. Opisywał że wiedział gdzie mieszkam że dom wygląda jak by był bez życia. 4 lata mijałem się z Wujkiem co teraz jest nie do pomyślenia gdyż nie potrafię przeżyć dnia żeby go nie zobaczyć.

Władek pomimo swojej przeszłości jest dla mnie kimś wyjątkowym, kimś komu zaufałem prawie bezgranicznie. Nie zna przyczyny zna skutek, ale zapewne jeszcze do wszyskiego dojdziemy. Chodz zauważam że Władeczek nie ciągnie za język ale może to mi na rękę. Nie wiem dlaczego ale za każdym razem jak się budzę Wujek ma u mnie czyste konto, może dlatego że nie zrobił mi jak narazie żadnej przykrości.

Czasami mam wrażenie że zachowuje się z Władkiem jak dziecko kryjąc po części naszą znajomość i to że bardzo siebie nienawidzimy. Nie mogę naciskać Władzia i mówić co ma robić, Władek musi sam uporządkować swoje życie, ja mogę jedynie go wspierać i zaoferować swoją osobę w odpowiednim dla nas momencie. Nie chce stać się chłopcem który zaoferuje swój rękaw żeby ten mógł się wypłakać a kiedy już dojdzie do siebie zacznie układać swoje życie na nowo, po swojemu bez brania pod uwagę mojej osoby.

Są momenty kiedy wydaje mi się że stoje na krawędzi, i to co robię przyniesie nieciekawe dla mnie konsekwencję. Ale to właśnie jest ryzyko.

Ale do rzeczy. Miałem ochotę dzisiaj rano ściąć włosy tylko nie wiem jak Władek by na to zareagował, wydaje mi się że zrobiło by mu się przykro gdyż to jego dzieło w obecnej chwili noszę na głowie. Poranna toaleta, skromny smsik od Władka i na szkolenie. I zobaczyłem Władka siedzącego za biurkiem. Był eleganco ubrany co właśnie cenie sobie u tej płci. Skromna rozmowa podczas przerwy i mimo że dzielił nas jedynie strop czułem że dzielą nas kilometry, dopiero gdy ujrzałem do przechadzającego się chodnikiem poczułem jego bliskość. Uśmiech pojawił się zarówno u mnie jak i u Władzia. Później pozostał nam tylko kontakt w formie elektronicznej. Władzio miał dzisiaj delegację i wiedziałem że wróci późno ale padająca bateria nie pozwalała nam na kontakt. Nie mam pojecia jakim cudem ale obudziłem się kiedy ten był już na miejscu. Zaspany jak 150 zarzuciłem coś na siebie i wybiegłem z domu chyba chlastając drzwiami bo wiedziałem że musze się z nim zobaczyć. Standardowo pojawił się nasz wspólny znajomy(morświn) którego tak uwielbiamy. Chwile porozmawialiśmy, zapaliliśmy w sumie nie powinniśmy palić ale to były mam taką nadzieje ostatnie papierosy i musielśmy rozejść się do domu.

Jeśli była by możliwość przesiedział bym z Władkiem do rana. Mógłby się wcale nie odzywać, wystarczy że był by obok.

Chaotycznie pisze, za dużo informacji ostatnimi czasy przyjąłem i cieżko mi sensownie pisać. Może wktótce dojdę co jak z kim gdzie i kiedy.

Władziu wiem że to przeczytasz, chce żebyś wiedział że nienawidzę Cię i wierzę że kiedyś będę mógł powiedzieć Ci rzecz całkowicie przeciwną do tego stwierdzenia ale to musi się wszystko poukładać, nie potrafię od tak. Te słowa mają dla mnie dość duże znaczenie i chce żeby padły w innych okolicznościach

Pozdrawiam Cię Władziu <morświn>